چندی قبل فاجعه قتل بابک خرمدین توسط پدرش و چند ماه قبل تر فاجعه قتل رومینا توسط پدرش، خاطر اقشار مختلف جامعه را آزرده کرد. اما این دو پدر علی رغم این که فرزندشان را به قتل رسانده اند خاطرشان جمع است که حکمشان نه تنها قصاص نیست؛ بلکه تنها به چند سال حبس محکوم خواهند شد.
در فقه؛ به عدم قصاص پدری که فرزندش را به قتل می رساند اشاره شده. این اشاره در برخی روایات ائمه نیز به چشم می‌خورد. اشاره فقه به این مسئله کم است و قانونگذار هم به سکوت از کنار آن گذشته. اما با وقوع قتل های اخیر، هجمه ای در جامعه ایجاد شد مبنی بر اجرای حکم قصاص در مورد پدری که فرزندش را می کشد. این مسئله مورد بررسی قرار گرفت اما سرانجام به نقل از ایسنا مشاور حقوقی و پارلمانی معاونت امور زنان و خانواده رئیس جمهوری گفت: "در کلیه نشست های فقهی حقوقی، قصاص پدر منتفی اعلام شد و حداکثر ۱۰ سال حبس قطعی خواهد بود. مجازات تعیین شده کافی نیست اما تبصره هایی که منجر به بازدارندگی و پیشگیرانه تنظیم شده اند، مفید هستند. باید بر تصویب و اجرای این قانون نظارت کرد و قوه قضائیه گزارش مبسوطی جهت تنویر افکار عمومی به جامعه ارائه کند."
درست است که در فقه به عدم قصاص پدری که فرزندش را می کشد اشاره شده اما آیا افکار عمومی هم این مسئله را تحمل می‌کند؟ این که پدری با خیال راحت دست به قتل فرزندش بزند و خیالش جمع باشد که قصاصی در کار نیست؛ آیا این عدم قصاص موجب نمی شود آمار قتل فرزندان توسط پدرانشان بالا برود؟ در حالی که اگر مادری اقدام به قتل فرزندش کند همچون سایر قتل های دیگر که اتفاق می‌افتد محکوم به قصاص خواهد شد؟
آیا این مسئله باعث ایجاد رعب و وحشت در جامعه نمی شود و ترس را در ذهن فرزندان تثبیت نمی‌کند که اگر روزی پدرم دل خوشی از من نداشته باشد اقدام به قتل من می کند و می داند که قصاص نمی شود؟
چنین اتفاقی شاید باعث شود قتل فرزندان توسط پدرها در جامعه رواج پیدا کند. چرا که می‌دانند مجازات سختی برایشان در کار نخواهد بود.
این مسئله نیاز به بررسی بیشتری دارد و می طلبد که مجدداً در مجلس یا در دفاتر حقوقی ریاست جمهوری مورد بررسی و واکاوی قرار گیرد تا یک پدر تنها به دلیل پدر بودن، خود را مالک فرزندش نداند و اقدام به قتل او نکند؛ بلکه با تصویب مجازات شدید برای چنین پدرهایی از بروز فاجعه های شبیه بابک‌خرمدین و رومینا جلوگیری شود.